ناشناس ( تحصیلات : فوق دیپلم ، 43 ساله )

مدت 13 سال هست که ازدواج کردم . به تازگی مادر شوهرم برای برادر شوهرم که از من 5 سال کوچکتر و از همسرم 2 سال کوچکتر است به مادرم زنگ زد و از خواهر کوچکتر من خواستگاری کرد . با توجه به اینکه روابطم با اونها خوب بود من توقع داشتم مادر شوهر و برادر شوهرم قبل از تماس با مادرم موضوع رو با من که 13 ساله عروسشون هستم در جریان بگذارند . وقتی موضوع رو به من و همسرم گفتند من و همسرم به اونها گفتیم ما هر دو دل خور شدیم . بعدش مادر شوهرم گفت که اشتباه کرده و عذر خواهی کرد . من گفتم باید تو مراسم خواستگاری شرکت نکنیم تا متوجه اشتباهشون بشوند اما همسرم فقط از برادرش دلخور هست و توی مراسم خواستگاری هم دخالتی نکرد و تنها از صمیمیت بین رفتارش با برادرش کم کرده و میگه که مادرم حتی اگر عذر خواهی نمی کرد باز من مادرم رو می بخشیدم و هیچ تغییری در رفتار با مادرش نداده. من از رفتار اونها و همچنین همسرم خیلی دل خور هستم و نمی تونم با این بی احترامی اونها کنار بیام و اصرار دارم که باید با اونها برخوردی بکنیم که متوجه اشتباهشون بشوند . لطفا من رو راهنمایی بفرمایید.


مشاور (احسان فدایی)

با سلام و سپاس از همراهی شما، از این که ما را امین خود دانستید کمال تشکر وقدردانی را داریم. ما قدر ارتباط با شما را می دانیم.

خواهر گرامی؛ وضعیتی که بیان نمودید را درک کرده و امیدواریم هرگز چنین مسائلی در خانواده تکرار نشود. مسئله مهمی که در این بین قابل بررسی است اینکه مادر شوهر شما در هر صورت از شما عذر خواهی نموده است  و این نشان از عقل او و پی بردن به اشتباه خود است. امام حسین (علیه السلام) درباره اهمیت و ارزش عذرخواهی و قبولی عذر می‌ فرماید؛ اگر شخصی در گوش راستم مرا دشنام دهد و در گوش چپم معذرت‌خواهی کند از او گذشت می‌نمایم، چون که پدرم علی (علیه السلام) از جدم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت کرد: کسی که عذرخواهی دیگران را چه موجه و چه ناموجه نپذیرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد. (احقاق الحق: ج 11، ص 431).

در آموزه‌های قرآنی و روایی نه تنها بر عذرپذیری به عنوان یک سنت حسنه و عمل صالح و فضیلت احسانی و اکرامی تاکید شده است، بلکه از مردم خواسته شده تا برای کسی که عذر می‌آورد، بهانه‌ای جور کنند تا به شکلی عذرش را بپذیرند. اگر کسی خطا کرده و پشیمان است و نمی‌داند چگونه عذرخواهی کند به او بیاموزید و تلقین عذر و بهانه کنید، چنانکه حضرت یوسف (علیه السلام) انجام داد. امیرمومنان (علیه السلام) نیز فرموده است: «اقْبَلْ عُذْرَ أَخِیکَ فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ عُذْرٌ فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْرا؛ عذر برادر خود را بپذیر و اگر او عذری نداشت برای خطای او عذری بتراش». (بحارالانوار ج 74، ص165).

با توجه به این روایات از نظر ما ادامه دادن این ماجرا به خیر و صلاحتان نیست. شاید مادر شوهرتان واقعا فراموش کرده و یا به دلیل قطعی نبودن دیر به شما خبر داده است ولی شما به عنوان بزرگتر بهتر است این ماجرا را ادامه ندهید و زمینه کینه توزی را فراهم نیاورید. بطور کلی چنانچه مشکلاتى در زندگى براى انسان پیش بیاید مخصوصا اگر این مشکل و خطا از ناحیه همسر یا خانواده اش باشد:

اولاً: تا جایى که مقدور است انسان باید چشم پوشى، عفو و گذشت نماید.

ثانیا: مشکلات را با ایجاد فضاى محبت‏آمیز و گرم به صورت روشن، صریح و شفاف با خانواده در میان گذارد که این کار اگر در اولین فرصت مناسب صورت بگیرد بهتر است. فایده این کار آن است که اگر خطایى از هر کسى صادر شده باشد با این صحبت کردن در فضاى آرام روشن مى‏شود و بعد از روشن شدن مطلب باید سعى شود که آن مسأله دیگر تکرار نشود چرا که تکرار آن باعث از هم پاشیده شدن زندگى مشترک مى‏شود. نکته‏ دیگر این است که به خاطر مسائل کوچک موقعی که باعث اختلال در روند طبیعى زندگى شما نشود زندگى را براى خود و همسرتان تلخ نکنید و اعصاب خودتان و همسر گرامیتان را خراب ننمایید همانطور که بالا اشاره کردیم زندگى با عفو و گذشت شیرین‏تر مى‏شود و موارد اختلاف را با گفتگوى همراه با صداقت و در محیط گرم و صمیمى با بحث و بررسى دوستانه حل کنید.

موفق و پیروز باشید.